درباره من
اینجا قسمت هایی از کتاب هایی که میخونم رو ثبت میکنم. قسمت هایی که بیشتر دوسشون دارم...
ادامه...
آمار : 2048 بازدید
Powered by Blogsky
درخواست کمک!
کسی میدونه سایز فونت برچسب های این بغل رو چطوری میتونم تغییر بدم!؟ :(
برای اینکه در محله گم نشوی
باید دفترچه تلفن قدیمی اش را پیدا میکرد که مال سی چهل سال پیش بود، و شاید وقتی این نام را بین نام های دوران گذشته میدید، حافظه اش برمیگشت.
صفحه ی 19
نیش حشره، ابتدا خیلی خفیف است، و کم کم رنجی که به شما می دهد، شدت می یابد، و به زودی به حس از هم گسیختگی می رسید. حال و گذشته به هم متصلند، و این طبیعی به نظر می رسد چون جز یک بدنه ی مشمایی هستند. نیش حشره برای سوراخ کردن مشما کفایت می کرد.
صفحه ی 27
جنگ رابطه هایم را با جوانه ی یک گیاه تغییر نمی دهد.
صفحه ی 37
زمان وقوع فاجعه یا پریشان خاطری، چاره ای جز این نیست که برای حفظ تعادل نقطه ای ثابت پیدا کنی تا کلاهت را حفظ کنی.
صفحه ی 37
جزئیاتی از زندگیمان که آزارمان می دهد یا خیلی غم انگیزند، با فراموش کردن، تمام می شوند. کافی بود با چشم های بسته ، به پشت روی آب بخوابد و بگذارد آرام روی آب های عمیق شناور بماند. نــــه، فراموشی همیشه ارادی نیست.
صفحه ی 83
کتاب : برای اینکه در محله گم نشوی / نویسنده : پاتریک مودیانو
برنده ی نوبل ادبی 2014
سلام
بلاخره بی خیال بلاگفا شدم...
نمیدونم چرا زودتر از این ها به فکر نیفتاده بودم. شاید چون فکر میکردم وقتی آقای شیرازی میگه چند روز دیگه درست میشه، من خیلی خوشبینانه منتظر نشسته بود که واقعا چند روز دیگه درست بشه.. شاید هم چون خیلی درگیر امتحانا بودم و اصلا فراموش کرده بودم که وبلاگی هم هست. خلاصه اینکه من الان اینجام.. منزل جدید...
پست های قدیمی رو سرفرصت انتقال میدم اینجا.
بلاگ اسکای در مقایسه با بلاگفا یه کم پیچیده به نظرم میاد، اما فکر میکنم فضاشو دوست دارم.. کسی اینجا هست بتونه کمک کنه من هدر وبلاگم رو تغییر بدم آیا؟
دویدن در میدان تاریک مین
وقتی کسی داره فکر میکنه، وارد خصوصی ترین وخلوت ترین و پنهان ترین وجه وجودی خودش میشه. عینهو کسی می مونه که رفته توی اتاقی و در رو به روی خودش بسته.
صفحه ی ۱۰
اگه دریچه های دانستن را مسدود کنیم رستگار میشیم. همه ی نکبتی که ما دچارش هستیم از توی همین دریچه ها میاد تو.
صفحه ی ۳۹
حفره ی عشق رو با تماس نمیشه پر کرد.
صفحه ی 49
کتاب : دویدن در میدان تاریک مین / نویسنده : مصطفی مستور
13
چین تنها کشور آسیاست که کنترل جمعیت و روش های جلوگیری تو اون اجرا نشده! صفحه ی ۱۱۴
برای یک چینی چیزی حیرت آورتر از آن نیست که مجسمه زنی را بر بلندای بندر نیویورک قرار داده اند.مخصوصا اگر به او بگویند این تندیس نه مظهر جنس زن که نشانه ی آزادی است!او هرگز نخواهد توانست درک کند که در غرب اندام یک زن می تواند مظهر صلح و عدالت و آزادی به حساب بیاید...
صفحه ی ۱۱۵
تا من رو دید بدون مقدمه ازم پرسید زنای کدوم یکی از کشورایی که دیدم رو بیشتر پسندیدم؟!
این سوال برام تازگی نداشت چون تو هر کشوری که بودم همین سوال رو ازم پرسیده بودن و انتظار داشتن صادقانه جوابشونو بدم.منم واسه این سوال یه جواب آدماده داشتم و میدونستم چی بگم. همون جور که تو هند گفته بودم زنای هندی رو می پسندم و تو پاکستان از زنای پاکستانی اسم برده بودم و اگه میرفتم ژاپن جواب میدادم زنای ژاپنی بهترین زنای دنیا هستن،تو هنگ کنگ هم گفتم که زنای هنگ کنگی بیشتر از تموم زنای دنیا مورد پسند منن!
صفحه ی ۱۱۸
فردای اون روز همون حس خودخواهی که تو تمام ادمای احمق وجود داره وادارم کرد یه روزنامه ی هنگ کنگ استاندارد رو بخرم و عکسای با کلاه گیس و بی کلاه گیس خودم رو تماشا کنم!یه چهارم صفحه مقاله ای بود با اسم دهن پر کن اوریانا،موجودی استثنایی!با یه غرور مسخره مشغول خوندن مقاله شدم تا ببینم چه چیزی از حرفای من براشون استثنایی بوده اما فهمیدم که موضوع استثنایی کلاه گیسم بوده نه حرفام!تو مقاله نوشته بود اوریانا برای طفره رفتن از شستن موهاش-کاری که واقعا ازش نفرت داشتم-از کلاه گیس استفاده میکنه!
راستش رو بخواین اگه روزنامه نگار خوبی بودم،به این مزخرفات اعتنا نمیکردم و از این که چیزای چرند درباره م بنویسن ناراحت نمیشدم اما چون یه خبرنگار درست و حسابی نبودم کلافه شدم و به منشی مدیر روزنامه زنگ زدم و داد و بیداد راه انداختم...
صفحه ی ۱۱۹
عشق سرگرمی ادمای تنبله...
صفحه ی ۱۲۲
زنای ژاپنی خیلی با ادب و مهمون نوازن!
ادبشون اندازه نداره،با همین ادبشون ممکنه تو رو بفرستن تیمارستان!چند وقت پیش با یه دختر اهل توکیو رابطه ی عاشقونه داشتم!از اول حالیش کرده بودم که تصمیم ندارم ازدواج کنم اما اون با ادب بود و گفت می خواد باهام همخونه بشه!اون موقع داشتم یه کتاب مینوشتم و لازم بود دور و برم آروم باشه و آرامش داشته باشم!دختره همون قدر با ادب بود که گمون نمیکردم برام مشکلی درست کنه!خلاصه کنم...هیچ وقت نتونستم اون کتاب رو تموم کنم!تا میرفتم تو دفتر کارم و در رو میبستم،از راه میرسید و میپرسید یه فنجون چای میل دارم؟!جواب منفی میدادم و میگفتم مشغول نوشتنم و چیزی نمیخوام!اون میرفت بیرون اما چند دقیقه بعد برمیگشت و ازم میپرسید دوس دارم یه شیرینی کوچیک بخورم؟می گفتم نه و می رفت پی کارش اما صدای گریه کردنش اون قدر تو مخم میرفت که مجبور میشدم نوشتن رو ول کنم و برم پیش اون و یه فنجون چای رو با شیرینی بخورم!ماجرای وحشتناکی بود!
صفحه ی ۱۲۹
یه توریست احساساتی فقط چیزایی که دوست داره رو میبینه و خودش رو فقط واسه دیدن همون چیزا آماده کرده.
صفحه ی ۱۳۰
وقتی روزنامه انگلیسی توکیو رو میخوندم ،تو ستون نامه سردبیر با جمله هایی مثه این مواجه می شدم: «باعث خجالت است که دختران امروزی در اتوبوسا می خندند و هنگامی که میبینند مردی در اتوبوس ایستاده جای خود را به او تعارف نمیکنند،یا یک موضوع باور نکردی!چند روز پیش در گینتزا قدم میزدم که یک دختر کیمونو پوش درخواست کرد از او گل بخرم،وقتی از این کار سر باز زدم چنان آستین کت مرا کشید که کم مانده بود پاره شود،یا مردان ما تصور میکنند پیغمبرند اما من معتقدم که از نظر جنسی ضعیفند.فکر نمیکنید که در رخت خواب باید به فکر استفاده از زن ها باشند!؟»
صفحه ی ۱۳۰
... ژاپن،کشوری که تو اون اداره راه اهن سریع ترین قطارای جهان،تو جشن سالگرد افتتاحش به مسافراش قفس و قناری زنده هدیه میده و ...
صفحه ی ۱۳۳
یهو مثه ترقه منفجر شد که:
دختره با برادرش اومده بود!میگفت ما رسم نداریم که تنها با یه مرد غریبه شام بخوریم!!!
صفحه ی ۱۴۸
نامزدی من سه سال طول کشید و مطمئنم اگه دچار اون دل دردای لعنتی نمیشدم،از اینم بیشتر ادامه پیدا میکرد!شانس عجیبی آوردم!عموی نامزدم دکتر بود و اون رو برام خبر کردن!منم از فرصت استفاده کردم و به بهونه ی دل پیچه ازش خواستم سر تا پامو معاینه کنه!بعدش خیلی زود رسما ازم خواستن ازدواج کنم و چه ازدواج عاقلانه و با منطقی!تو تمام مدت زندگی ه زناشوییم به شوهرم نگفتم دوستت دارم...
اما امروز دخترم چپ میره،راست میاد و به شوهرش میگه دوست دارم!...چه مصیبتی!
صفحه ی ۱۵۲
زنای امثال میکی موتو اگه شوهرشون بعد از تموم شدن ساعت کارش زود بیاد خونه،خجالت میکشن و ناراحت میشن.اونا معتقدن این کار شوهراشون یعنی دوست و رفیقی ندارن و نمیدونن باید شبشون رو چجوری بگذرونن.تازه بیشتر ناراحت میشن اگه شوهراشون دوستای خودشون رو بیارن خونه،یا از زنا بخوان با اونا و دوستاشون برن رستوران.زنای ژاپنی اعتقاد دارن: زن خوب خونه می مونه و مثل رقاصا خودش رو نمایش نمیده. صفحه ی ۱۵۵
وقتی به اوضاع زنای دور تا دور دنیا فکر کنیم،میبینیم اکثرشون دارن تو باتلاق اشتباه و بی خبری دست و پا می زنن.چه مثل حیوونای باغ وحش جدا از مرداشون زندگی کنن،چه عین کلاغا خودشون و از چشم مردا پنهون کنن،چه مثل جنگجوهای افسانه یی از خودشون شجاعت نشون بدن و هزار تا مدال و نشون به سینه هاشون باشه...
هیچ کدوم اون جوریکه باید به خوشبختی و زندگی خوبی که حق اوناس نرسیدن.من نمیتونستم بین دیدن غم عروس بدبخت کراچی و غم تماشای پاهای کوچیک زنای چین فرقی بذارم و بگم یکی از اون یکی ناراحت کننده تر بوده.نمیتونستم بفهمم زندگی زنای قایق نشین هنگ کنگ وحشتناک تره یا این زن آمریکایی که داشت سعی میکرد یه مرد خواب آلوده ایتالیایی رو تو دام بندازه!
به لورین گفتم به نظرم اغلب زنای دنیا دارن راه غلطی رو میرن که فقط به عذاب و بدبختی ختم میشه!کلمه هایپیشرفت و استقلال این روزا به دهن تمام زنای دنیا افتاده.هرجای دنیا که رفتم به همین دو تا کلمه برخوردم که مثل سقّز تو دهن همه نشخوار میشد،بدون اینکه فکر کنن ممکنه باعث دل درد بشه!
صفحه ی ۱۹۵
کتاب:جنس ضعیف/نویسنده: اوریانا فالاچی/ترجمه: یغما گلرویی
گزارشی از وضعیت زنان در جهان