3

هر آفریده ای نشانه ی خداوند است،اما هیچ آفریده ای نشان دهنده ی اون نیست.

صفحه ی 17

---

تنها خداست که نمی توان در انتظارش بود.در انتظار خدا بودن،ناتانائیل،یعنی در نیافتن اینکه او را هم اکنون در وجود خود داری.

صفحه ی 29

---

برای من«خواندن»اینکه شنهای ساحل نرم است،بس نیست؛می خواهم پاهای برهنه ام آن را حس کنند...به چشم من هر شناختی که مبتنی بر احساس نباشد بیهوده است.

صفحه ی 33

---

بیماری های شگفتی در جهان هست 
و آن خواستن چیزی است که نداری.

صفحه ی 39

---

رویای فردا مایه ی شادی است،اما شادی فردا چیز دیگری است،و خوشبختانه هیچ چیز به رویایی که از آن در سر می پروردیم مانند نیست،چون هر چیزی ارزشی «دیگر» دارد.

صفحه ی 40

---

انتظار های شبانه ای هست
برای کدامین عشق؟هنوز کسی نمی داند.

صفحه ی 54

---

اعمال ما وابسته به ماست همچون پرتو فسفر به فسفر؛راست است که درخشش و شکوه ما از این اعمال است،اما این امر صورت نمی پذیرد مگر به بهای فرسایش ما.

صفحه ی 169

کتاب:مائده های زمینی و مائده های تازه/نویسنده:آندره ژید/ترجمه:مهستی بحرینی